Przeżyliśmy tam razem wspaniałe, pełne silnych emocji chwile. Chociaż czasem ciężko było się porozumieć ze względu na barierę językową, to jednak i tak porozumiewaliśmy się wszyscy podczas rozmów, gier integracyjnych i śpiewu. To było super! Cieszę się,że miałem okazję się tam znaleźć.”
PAWEŁ: „W ciągu tych pięciu dni bywało różnie... Były chwile szczęścia, radości, beztroskiej zabawy, ale także momenty grozy, przerażenia, wielkiego smutku i niedowierzania, gdy poznawaliśmy życie i rozmiar zagłady w Auschwitz-Birkenau. Pojechaliśmy tam głównie po to, by poznać historię obozu Auschwitz i zintegrować się z młodzieżą z innych krajów. Nikt nie spodziewał się, że ten tydzień pozostanie w naszych wspomnieniach do końca życia. Każdy z nas przyjechał odmieniony z tej wyprawy i wszyscy z moich kolegów i koleżanek mają teraz wspólny cel - nigdy więcej nie dopuścić już do podobnych wydarzeń, jakie miały miejsce w obozie koncentracyjnym i nie tylko zresztą w tamtych czasach.”
EWA: „Wyjazdu do Oświęcimia nie potrafię wyrazić w kilku zdaniach. Nie dlatego, że to za mało, tylko dlatego, że to dla mnie za dużo. Opis tego, jak trafiła do mnie historia, zarówno tego, jak widziałam odbiór jej przez innych - zachowam tylko dla siebie. Podczas różnych zabaw integrowaliśmy się z ludźmi z dwóch innych państw: Francji i Niemiec; co było wspaniałe. Szczególnie to, że ich imion czy nazwisk nie jesteśmy w stanie powtórzyć, ale przyjaźnie zawarte są na zawsze i nigdy ich nie zapomnimy. Na koniec pobytu w "Domu Ciszy" wspomniałam o naszym stereotypowym myśleniu o innych narodach i o tym, że wtedy i tu mogliśmy wspólnie zweryfikować nasze stereotypy o Niemcach czy Francuzach. W tamtej chwili młodzi z tych krajów siedzieli obok nas, wspieraliśmy się nawzajem i płakaliśmy razem. Freunde. Amitié. Przyjaźń.”
DOMINIKA: „Ten tydzień był pełen wrażeń. Poznaliśmy kawał historii i to w sposób trochę inny niż w szkole. Mieliśmy okazję dowiedzieć się, jak na oczach całej Europy dokonywał się proces zagłady ponad miliona ludzi oraz posłuchać historii osób, które przeżyły Holocaust . Dzięki temu nie były to suche fakty, tylko autentyczne doznania połączone z silnymi emocjami, które szczerze okazywaliśmy.